piątek, 7 czerwca 2019

274. Andrzej Grabowski

Andrzej Grabowski (ur. 15 marca 1952 w Chrzanowie) – polski aktor teatralny i filmowy, artysta kabaretowy oraz wokalista. W wieku sześciu lat rozpoczął naukę w szkole podstawowej, w wieku siedemnastu lat zdał maturę. W 1974 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie, niedługo później zaś rozpoczął pracę aktorską na deskach Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.Pierwszy sukces osiągnął dzięki roli w spektaklu „Przepraszam, czy tu biją” (Tarnowski Teatr im. Ludwika Solskiego, reż. Ryszard Smożewski, 1976), za którą otrzymał Nagrodę Młodych Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru i Filmu (SPATiF-u). Za swe role teatralne otrzymał wiele innych nagród i wyróżnień. Niejednokrotnie występował wspólnie ze swoim bratem Mikołajem Grabowskim (również aktorem i reżyserem). Zasłynął również jako konferansjer i kabareciarz o szczególnym talencie komediowym [1]. Autograf z wymiany

poniedziałek, 3 czerwca 2019

273. Marian Kielec

Marian Kielec (ur. 6 marca 1942 w Kimpulungu Mołdawskim) – piłkarz, napastnik, zawodnik Pogoni Szczecin, król strzelców polskiej ekstraklasy w sezonie 1962/1963.. Z powodu ciemnej karnacji skóry zyskał przydomek Czarna Perła z Wielgowa, będący parafrazą pseudonimu portugalskiego gracza Eusébio zwanego Czarną Perłą z Mozambiku, do którego, ze względu na styl gry, często był porównywany. Piłkarz przez lata był kapitanem Pogoni. Znany był z twardych zasad. Karierę piłkarską przerwał 24 maja 1971 po meczu przeciwko Górnikowi Zabrze. Powodem tej decyzji był fakt, iż trener nie widział dla niego miejsca w kadrze meczowej. Rozpoczął pracę w Polskiej Żegludze Morskiej, gdzie pracował do 1985 roku. W międzyczasie, w 1979 roku wznowił karierę by pomóc mającej problemy drużynie. Rozegrał wówczas tylko jeden mecz przeciwko mieleckiej Stali. W sumie, w barwach Pogoni wystąpił w 218 meczach I ligi (81 goli), 64 meczach II ligi (32 bramki), 17 meczach Pucharu Polski (7 bramek) oraz 5 meczach Pucharu Intertoto. Do dziś może się poszczycić mianem najskuteczniejszego piłkarza Pogoni w historii (ex-aequo z Robertem Dymkowskim). W plebiscytach wielokrotnie był uznawany za jednego z najlepszych piłkarzy w historii klubu. W 1985 roku wyjechał do Kanady. Przez cztery lata prowadził zespół Polonii Hamilton. W reprezentacji Polski rozegrał jeden mecz [1]. Autograf pochodzi z wymiany.