239. Tomasz Włosok

Tomasz Włosok (ur. w 1990 roku w Warszawie) – polski aktor filmowy i teatralny.  W 2016 roku ukończył Wydział Aktorski w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Zadebiutował w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie rolą Antona w spektaklu „Proca” w reż. Andre Ochodo-Hubnera. Partnerował Bogusławowi Lindzie w roli ucznia Władysława Strzemińskiego w ostatnim filmie Andrzeja Wajdy Powidoki. Główne filmowe role zagrał w trillerze psychologicznym Reakcja łańcuchowa Jakuba Pączka oraz w Diablo w reżyserii Michała Otłowskiego - opartej na prawdziwych wydarzeniach historii o nielegalnych wyścigach samochodowych, a także w Smoku Tomasza Bagińskiego – pierwszym z serii krótkometrażowych filmów Science Fiction pt. „Legendy Polskie”. Sympatię widzów zyskał dzięki rolom w serialach kostiumowych takich jak biograficzny Bodo Michała Kwiecińskiego i Michała Rosy, gdzie wcielił się w postać wybitnego aktora międzywojnia Jerzego Rolanda i Wojenne dziewczyny reż. Michała Rogalskiego. Na swoją telewizyjną premierę czeka Stulecie winnych reż. Piotra Trzaskalskiego, gdzie Tomasz zagrał także jedną z głównych ról [1]. Autograf zdobyty poprzez wymianę. 

238. Marek Dziuba

Marek Dziuba (ur. 19 grudnia 1955 w Łodzi) – polski piłkarz, obrońca i trener piłkarski. Zdobywca trzeciego miejsca na MŚ 1982. Wychowanek ŁKS Łódź i w barwach tego klubu debiutował w polskiej lidze w 1973. W ŁKS-ie grał przez dekadę, dopiero w 1984 przeniósł się do rywala zza miedzy – Widzewa (Puchar Polski w 1985). Na zakończenie kariery wyjechał do Belgii (1987), gdzie grał w Sint-Truidense VV. 

W reprezentacji debiutował 13 kwietnia 1977 w meczu z Węgrami. Na MŚ 82 początkowo był rezerwowym, do składu wszedł po kontuzji Jana Jałochy w trzecim meczu turnieju (z Peru), i w pozostałych 4 meczach grał jako podstawowy zawodnik.

Odnosił także sukcesy trenerskie z łódzkimi klubami (tytuł mistrzowski z ŁKS-em w 1998 i wicemistrzostwo kraju z Widzewem rok później). Prowadził również kluby niższych klas, m.in. Włókniarz Konstantynów Łódzki, Start Brzeziny. Od 2014 członek Klubu Wybitnego Reprezentanta. W reprezentacji rozegrał 53 mecze strzelając jednego gola [1]. 

237. Heidi Klum

Heidi Klum (ur. 1 czerwca 1973 w Bergisch Gladbach w Niemczech) – niemiecka modelka i osobowość medialna. Karierę rozpoczęła mając 18 lat. W 1992 roku wygrała konkurs organizowany przez magazyn „Petra”. Początkowo robiła karierę w Paryżu, później przeniosła się do USA.  W 2006 roku założyła program telewizyjny o nazwie Germany’s Next Topmodel by Heidi Klum.  Modelka stała się inspiracją dla Joanne Gair i „użyczyła” swojego ciała w tzw. „body painting works” w kilku edycjach od 1997 do 2010. Poza modelingiem, Klum pojawiła się gościnnie w kilku programach i serialach telewizyjnych, między innymi w Spin City, Sex and the City, Yes, Dear.  Inne przedsięwzięcia, w których Heidi brała udział, to taniec oraz gry wideo. Została przedstawiona w grze Wszystko albo Nic o Jamesie Bondzie z 2006 roku jako dr Katya Nadanova. Pojawiła się również w kilku wideoklipach, m.in. do piosenki „Love Foolosophy” Jamiroquai, „Young Fresh n’ New” Kelis czy w teledysku „Secret”, piosenki swojego ówczesnego męża, Seala. Heidi Klum wystąpiła w kilku reklamach Volkswagena oraz McDonalda w niemieckiej telewizji [1].

236. Giovanni van Bronckhorst

Giovanni van Bronckhorst (ur. 5 lutego 1975 w Rotterdamie) – holenderski piłkarz, grający na pozycji lewego obrońcy i pomocnika, reprezentant Holandii. Trener piłkarski, szkoleniowiec holenderskiego klubu Feyenoord. W wieku 7 lat był związany z Feyenoordem. W wieku 15 lat zaczął grać w drużynie rezerw. Nie mogąc się przebić do pierwszej drużyny zdecydował się na wypożyczenie w sezonie 1993/1994 do zespołu RKC Waalwijk w którym zadebiutował w lidze holenderskiej. Sezon 1998/1999 rozpoczął w Rangers. Piłkarz wystąpił w 35 z 36 meczów w lidze, grając na pozycji środkowego pomocnika. Sezon ten zakończył z siedmioma trafieniami. Latem 2001 przeszedł do Arsenalu za 8 milionów funtów. Opuszczając Rangersów miał na koncie strzelone 22 bramki. Sezon 2003/2004 rozpoczął w FC Barcelona, do której został wypożyczony. Udane występy w katalońskim klubie doprowadziły do transferu definitywnego oraz do ponownego powoływania piłkarza do reprezentacji.  Dnia 27 czerwca klub FC Barcelona ogłosił, że 32-letni van Bronckhorst, mimo obowiązującego jeszcze przez rok kontraktu został piłkarzem Feyenoordu Rotterdam. W sezonie 2016/2017 jako trener doprowadził drużynę Feyenoord do zdobycia Mistrzostwa Holandii. Łącznie w barwach reprezentacji Holandii wystąpił 105 razy i 6 razy wpisał się na listę strzelców [1]. Autograf zdobyty poprzez wymianę. 

235. Andrzej Nejman

Andrzej Nejman (ur. 5 listopada 1974 we Włocławku) – polski aktor, reżyser, prezenter telewizyjny, tłumacz, dyrektor Teatru Kwadrat im. Edwarda Dziewońskiego w Warszawie. Zdobył rozpoznawalność dzięki wcieleniu się w postać Waldka Złotopolskiego w telenoweli Złotopolscy. W 1997 ukończył Akademię Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Jako ośmioletni chłopak wystąpił w filmie Rozalka Olaboga w roli Felka Miecucha (1984). W 1996 odegrał rolę Marcina w filmie Roberta Glińskiego Matka swojej matki. W kolejnych latach zagrał w produkcjach filmowych, takich jak m.in.: Szamanka, Sposób na Alcybiadesa, Poranek kojota, Tajemnica kwiatu paproci, Szaleńcy, Afera na zamku Bartenstein czy Legenda [1]. 

                                                                         Czas oczekiwania: 08.01.2018 - 12.04.2018

                                                   Wysłane: LOR, SASE, zdjęcia

                                     Adres: Teatr Kwadrat

234. Petr Čech

Petr Čech (ur. 20 maja 1982 w Pilźnie) – czeski piłkarz występujący na pozycji bramkarza w angielskim klubie Arsenal. Były reprezentant Czech, uczestnik Mistrzostw Europy 2004, a także Mistrzostw Świata w 2006 roku. Wystąpił także na Euro 2008, Euro 2012 i Euro 2016. Podczas Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2004 roku zdobył brązowy medal. Wychowanek Viktorii Pilzno, w której pierwsze treningi rozpoczął w wieku siedmiu lat. W latach 1999–2001 reprezentował barwy klubu Chmel Blšany, następnie był zawodnikiem Sparty Praga. W 2002 roku trafił do francuskiego Stade Rennais. W sezonie 2003/2004 został wybrany najlepszym bramkarzem francuskiej ekstraklasy. Latem 2004 roku przeszedł do Chelsea. 14 października 2006 w ligowym meczu z Reading został uderzony kolanem w głowę przez Stephena Hunta. Po przewiezieniu do szpitala poddano go operacji, która zakończyła się pomyślnie. Od tamtej pory nosi kask uniemożliwiający odnowienie się kontuzji. Wraz z Chelsea trzykrotnie został mistrzem Anglii, czterokrotnie zdobył puchar kraju, dwukrotnie wywalczył Puchar Ligi Angielskiej oraz dwa razy sięgnął po Tarczę Wspólnoty. W reprezentacji Czech rozegrał 123 spotkania [1]. Autograf pochodzi z wymiany.

233. Sławomir Majak

Sławomir Majak (ur. 12 stycznia 1969 w Radomsku) – polski piłkarz i trener piłkarski. Pierwsze piłkarskie kroki stawiał w zespole Startu Gidle. W sezonie 1987/88 trafił do RKS Radomsko, z którego po zakończeniu rozgrywek przeszedł do Łódzkiego KS. W 1993 trafił do Zagłębia Lubin i właśnie w tym klubie rozpoczął się piękny rozdział w jego karierze. W dziewięćdziesięciu dziewięciu spotkaniach zdobył trzydzieści dwa gole.  To jeden z najlepszych napastników w historii Zagłębia. Sezon 1997/98 rozpoczął już jako zawodnik niemieckiej Hansy Rostock. W tym klubie występował przez cztery sezony, podczas których rozegrał w niemieckiej lidze sto osiem spotkań. Od sezonu 2001/02 występował przez półtora roku w cypryjskim Anorthosis Famagusta Larnaka. Polski zaciąg wydatnie przyczynił się do wywalczenia Pucharu Cypru, a sam „Majakis” strzelił w sezonie osiem bramek. Wiosnę 2003 roku piłkarz spędził w Piotrcovii Piotrków Trybunalski, gdzie jednak zagrał tylko w pięciu meczach i rychło rozwiązał kontrakt. W kolejnych rozgrywkach znów pojawił się w Anorthosisie, by w sezonie 2004/05 definitywnie wrócić do kraju. Utytułowany zawodnik zdecydował się podpisać umowę z RKS Radomsko, w którym rozpoczął później pracę w roli szkoleniowca. W reprezentacji narodowej zagrał w 22 spotkaniach [1]. Autograf pochodzi z wymiany.

232. Charles Gasparini

Charles Gasparini (ur. 11 marca 1938 r w Piennes, Francja), były piłkarz grający na pozycji defensywnego pomocnika.  Według wikipedi jest pierwszym graczem, który podpisał profesjonalną umowę z AS Nancy Lorraine.

Kariera klubowa:

1961-1967: UA Sedan-Torcy

1967-1973: AS Nancy-Lorraine

Osiągnięcia:

- Finalista Pucharu Francji z 1965 roku (z UA Sedan-Torcy )

- Wicemistrz Francji z Dywizji 2 w 1970 roku (z AS Nancy-Lorraine)

W Ligue 1 rozegrał łącznie 158 meczów, strzelając łącznie 11 goli [worldfootball.net, 1]. Autograf zdobyty poprzez wymianę.

231. Jan Wieczorkowski

Jan Wieczorkowski (ur. 24 lutego 1972 w Rabce-Zdroju) – polski aktor. Uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im.  Eugeniusza Romera w Rabce-Zdroju. W 1997 ukończył studia w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Jego kreacją dyplomową (nagrodzoną na II Festiwalu Przedstawień Dyplomowych w Łodzi w 1997) była tytułowa rola w sztuce Rolanda Topora Joko świętuje rocznicę. W 2009 wystąpił w teleturnieju Fort Boyard. Uwagę masowej publiczności zwrócił na siebie rolą Michała Chojnickiego w telenoweli Klan (1997–2004), z której zrezygnował po siedmiu latach i został zastąpiony przez innego aktora. Ma również na swoim koncie występy na dużym ekranie, m.in. w komedii U Pana Boga za piecem (1998) i w filmie obyczajowym Enduro Bojz (2000). W latach 2008–2014 grał jedną z głównych ról w serialu o Cichociemnych pt. Czas honoru [1]. 

Czas oczekiwania: 02.02.2018 - 11.12.2018 

Wysłane: LOR, SASE, zdjęcia

Adres: GRAMY! AGENCY & MANAGEMENT

230. Anita Lipnicka

Anita Lipnicka (ur. 13 czerwca 1975 w Piotrkowie Trybunalskim) – polska piosenkarka, autorka tekstów oraz modelka, członkini Akademii Fonograficznej ZPAV. Początkowo związana była z grupą Varius Manx, z którą nagrała dwie płyty: Emu (1994) i Elf (1995). Oba albumy okazały się wielkim sukcesem komercyjnym. W 1996 roku opuściła grupę i rozpoczęła karierę solową. Jej debiutancki album Wszystko się może zdarzyć zdobył status trzykrotnie platynowej płyty. Został też nominowany do nagrody Fryderyk w kategorii Album Roku Pop. Promujące go piosenki „I wszystko się może zdarzyć” oraz „Piękna i rycerz” stały się wielkimi przebojami. Druga płyta Lipnickiej pt. To, co naprawdę, została wydana w 1998 - zdobyła status złotej. W 2002 roku nawiązała współpracę z Johnem Porterem. Ich pierwszy wspólny album, Nieprzyzwoite piosenki, został nagrany w Londynie i ukazał się w 2003 roku. Przez wiele tygodni płyta utrzymywała się na pierwszym miejscu najlepiej sprzedających się krążków i pokryła się platyną. Zdobyła też Fryderyka w kategorii Album Roku Pop, a singel „Bones of Love” został przebojem. 13 listopada 2009 odbyła się premiera pierwszego od 9 lat solowego albumu Lipnickiej – Hard Land of Wonder, promowanego singlem „Car Door”. W 2013 ukazała się polskojęzyczna płyta artystki Vena Amoris. a w 2016 odbyła się premiera nowego singla zatytułowanego „Ptasiek”. Piosenka jest hołdem złożonym brytyjskiemu artyście Nickowi Talbotowi, który jest kompozytorem piosenki. „Ptasiek” zapowiadał trasę koncertową "Na osi czasu", która odbyła się jesienią [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

229. Alicja Majewska

Alicja Majewska (ur. 30 maja 1948 we Wrocławiu) – polska piosenkarka. Zadebiutowała w 1968 na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. W 1971–1974 była solistką zespołu Partita. W 1975 zdobyła nagrodę główną na Festiwalu w Opolu, śpiewając utwór J. Derfla i I. Iredyńskiego „Bywają takie dni”. W 1980 zdobyła Grand Prix na festiwalu w Rostocku, a w 1985 uhonorowana została na festiwalu w Hawanie. Uhonorowana została Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005). W czerwcu 2015 podczas LII Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, na koncercie z okazji 90-lecia Polskiego Radia i 40-lecia współpracy artystycznej Alicja Majewska i Włodzimierz Korcz odebrali nagrodę Honorowy Złoty Mikrofon[1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

228. Paweł Wszołek

Paweł Wszołek (ur. 30 kwietnia 1992 w Tczewie) – polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika w angielskim klubie Queens Park Rangers. Karierę rozpoczynał w drużynie młodzieżowej Wisły Tczew, której barwy reprezentował do 2009. Przed sezonem 2009/2010 został zawodnikiem Polonii Warszawa. Początkowo występował w zespole Młodej Ekstraklasy, jednak po roku udało mu się przebić do pierwszej drużyny.  W 2013 podpisał kontrakt Sampdorią. W 2016 został wypożyczony na rok z opcją pierwokupu do zawodnikiem Queens Park Rangers. W reprezentacji zadebiutował 12 października 2012 w meczu z reprezentacją Republiki Południowej Afryki. Do tej pory rozegrał w reprezentacji 11 meczów, strzelając w nich dwie bramki [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

227. Piotr Skrobowski

Piotr Skrobowski (ur. 16 października 1961 w Krakowie) – polski piłkarz, obrońca, reprezentant Polski. Wychowanek Clepardii Kraków, następnie zawodnik Wisły Kraków, Lecha Poznań, Olimpii Poznań i Hammarby IF.  W 1980 roku grając, jako kapitan w młodzieżowej reprezentacji Polski wywalczył wicemistrzostwo Europy U-18. „Odkrycie Roku 1980” w plebiscycie redakcji „Piłka Nożna”. W pierwszej reprezentacji Polski wystąpił 15 razy w latach 1980-1984. Zadebiutował w niej w wieku 18 lat w Warszawie w meczu z Irakiem. Uczestnik Mistrzostw Świata w 1982 w Hiszpanii, jednak z powodu kontuzji (pęknięta kość strzałkowa) nie zagrał w żadnym spotkaniu. Rekonwalescencja trwała wiele miesięcy, a po powrocie na boisko nigdy nie osiągnął formy sprzed lat [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

226. Claude Makélélé

Claude Makélélé (ur. 18 lutego 1973 w Kinszasie w Demokratycznej Republice Konga) – były francuski piłkarz grający na pozycji defensywnego pomocnika. Makélélé, gdy był jeszcze bardzo młody, wyemigrował wraz z rodzicami do Francji, dzięki czemu reprezentował barwy Trójkolorowych. Profesjonalną zaczynał w klubie Stade Brestois 29. Grał również w Realu Madryt oraz Chelsea. Dnia 12 czerwca Makelele oznajmił, że kończy karierę w sezonie 2010/11. Ostatnim klubem, w którym grał jest Paris Saint Germain. W tym klubie został najpierw doradcą dyrektora sportowego Leonardo, a 30 grudnia 2011 został asystentem ówczesnego trenera pierwszej drużyny, Carla Ancelottiego. Następnie pomagał w prowadzeniu zespołu Laurentowi Blancowi.  Występował na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie (1996), Mistrzostwach Świata w Korei i Japonii (2002), Euro 2004, a także zdobył srebrny medal na Mundialu w Niemczech w 2006 roku. W reprezentacji Francji rozegrał 71 spotkań [1]. Autograf pochodzi z wymiany, 

225. Zbigniew Kaczmarek

Zbigniew Waldemar Kaczmarek (ur. 1 czerwca 1962 w Lęborku) – polski piłkarz, pomocnik, trener. Długoletni zawodnik warszawskiej Legii. Zanim w 1982 trafił do Legii Warszawa był piłkarzem Stoczniowca Gdańsk. W Legii występował przez osiem lat, w jej barwach pierwszy raz zagrał w reprezentacji. W 1990 odszedł do francuskiego AJ Auxerre, w 1992 trafił do Guingamp, a w latach 1994–1997 grał w AC Ajaccio. Po powrocie do Polski ponownie bronił barw gdańskiego klubu. 8 lipca 2007 objął stanowisko trenera w drugoligowym zespole Wigry Suwałki, zaś w 2010 został trenerem Stomilu Olsztyn.

W kadrze debiutował 6 lutego 1985 w meczu z Bułgarią rozgrywanym w Querétaro w Meksyku, ostatni raz zagrał w 1991. Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał 30 spotkań [1].