260. Dariusz Michalczewski

Dariusz Michalczewski ps. Tiger (ur. 5 maja 1968 w Gdańsku) – polski i niemiecki bokser, były mistrz świata zawodowców federacji WBO, WBA, IBF w kategorii półciężkiej oraz WBO w kategorii junior ciężkiej, mistrz Europy amatorów w kategorii półciężkiej. Michalczewski był niepokonanym bokserem przez 12 lat. Promotor i menedżer bokserski. 

Osiągnięcia w boksie zawodowym:

- międzynarodowy mistrz Niemiec w wadze półciężkiej – 13 maja 1992 pokonał Alego Saidi przez techniczny nokaut w 10. rundzie.

- mistrz interkontynentalny IBF – 22 maja 1993 pokonał Noela Magee przez techniczny nokaut w 8 rundzie.

- mistrz świata WBO w wadze półciężkiej – 10 września 1994 pokonał Leeonzera Barbera jednogłośnie na punkty.

- mistrz świata WBO w wadze juniorciężkiej – 17 grudnia 1994 pokonał Nestora Giovanniniego przez techniczny nokaut w 10. rundzie.

- mistrz świata WBA/IBF w wadze półciężkiej – 13 czerwca 1997 pokonał Virgila Hilla jednogłośnie na punkty.

Jako pierwszy bokser w historii zunifikował pasy mistrzowskie organizacji WBA, IBF i WBO [1]. Autograf z wymiany. 

259. Marek Kusto

Marek Kusto (ur. 29 kwietnia 1954 w Bochni) – polski piłkarz i trener piłkarski. W czasie kariery zawodniczej grający na pozycji napastnika.  Podczas swojej kariery klubowej dwukrotnie zdobył Puchar Polski (1980 i 1981); sięgnął również po mistrzostwo Belgii (1984) i Puchar Belgii (1983). Był uczestnikiem Mundiali w 1974 i 1982, kiedy to polski zespół zajmował 3. miejsce, oraz Mundialu w 1978. Po zakończeniu kariery został trenerem piłkarskim. W reprezentacji Polski rozegrał 19 meczów, strzelając 3 bramki [1]. Podpis pochodzi z wymiany. 

258. Aimé Mignot

Aime Mignot (ur. 9 grudnia 1932 r.w Aix-en-Provence, Francja) francuski piłkarz, trener. Praktycznie całą karierę spędził w Olympique Lyon.  Z zespołem zdobył Puchar Francji w 1964 roku. Półfinalista Pucharu Europy w 1964 r. (przeciw Sportingowi Lizbona). Po zakończeniu piłkarskiej kariery trenował drużynę z Lyonu, a także SCO Angers, Olympique Alès, trener kobiecej reprezentacji Francji w latach 1987 - 1997. W zespole z Lyonu rozegrał ponad 400 meczów, strzelając w nich jedną bramkę [1]. Autograf pochodzi z wymiany.  

257. Arnold Sowiński

Arnold Sowiński (ur. w dniu 17 marca 1931 w Lievin, Francja) piłkarz francuski polskiego pochodzenia, bramkarz oraz były trener. Przez całą karierę związany z RC Lens. Od 1952 roku do 1966 roku bronił barw tego klubu, po zakończeniu piłkarskiej kariery aktywnie uczestniczył w rozwoju klubu, prowadząc drużyny młodzieżowe, asystując trenerowi pierwszego zespołu. W 1969 r. został powołany na trenera pierwszej drużyny. Pozostał tam do 1978 r. (Zdobywając tytuł mistrza D2 w 1973 r.) Sowinski wznowił pracę trenerską w latach 1979-1981, w latach 1982-1983 i dwukrotnie w latach 1987-1989. W klubie z Lens rozegrał 152 mecze [źródło: wikipedia, polskafc.com]. Autograf pochodzi z wymiany. 

256. Richard Tylinski

Richard Tylinski (ur. 18 września 1937 w  w Noyant-d'Allier) - francuski piłkarz polskiego pochodzenia. Grał na pozycji pomocnika i obrońcy. Karierę rozpoczynał w La Combelle CCA. Został szybko zauważony przez rekruterów AS Saint-Étienne i od 1953 do 1966 był zawodnikiem tego klubu. Rozegrał tam 312 meczów, strzelając w nich dwie bramki. W 1966 został zawodnikiem Olympic Avignon, gdzie zakończył karierę trzy lata później. Jego brat Michel Tylinski był również piłkarzem AS Saint-Étienne. 

Sukcesy w klubie z Saint-Étienne:

- Mistrzostwo Francji ligi amatorskiej w 1956 r.

- Mistrz Francji w 1957 i 1964 r.

- Puchar Francji w 1962 r.

Trzykrotny reprezentant Francji w latach 1957 - 1960 [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

255. Erwin Wilczek

Erwin Feliks Wilczek (ur. 20 listopada 1940 w Wirku, Ruda Śląska), piłkarz polski, reprezentant Polski, wielokrotny mistrz Polski, trener. Nadano mu przydomek boiskowy "Biba". Karierę rozpoczynał w klubie Wawel Wirek Ruda Śląska, w 1954 przeszedł do Zrywu Chorzów. W latach 1959-1973 bronił barw Górnika Zabrze; przez piętnaście sezonów wystąpił w 293 meczach ligowych, w innych oficjalnych rozgrywkach (Puchar Polski, europejskie puchary, Puchar Ligi) zaliczył dalsze 101 meczów. W spotkaniach polskiej ekstraklasy strzelił 96 bramek. Odniósł wraz z Górnikiem szereg sukcesów – 9 tytułów mistrza Polski (1959, 1961, 1963-1967, 1971, 1972), 6 Pucharów Polski (1965, 1968-1972), finał Pucharu Zdobywców Pucharów (1970). W latach 1961-1969 wystąpił w 16 oficjalnych meczach reprezentacji Polski, zdobywając w nich 2 bramki.  W 1973 przeszedł do US Valenciennes (do 1975) był m.in. najlepszym strzelcem II ligi francuskiej. Po zakończeniu kariery zawodniczej podjął pracę trenerską. Zajmował się zespołami młodzieżowymi Górnika, potem pracował w Valenciennes. Gaboński zespół AS Sogara Port Gentil doprowadził do finału Pucharu Mistrzów Afryki (1987). W 1986 przez krótki czas prowadził kadrę narodową Gabonu [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

254. Adam Matysek

Adam Matysek (ur. 19 lipca 1968 w Piekarach Śląskich) – bramkarz, reprezentant Polski, trener piłkarski. Karierę rozpoczynał w Zagłębiu Wałbrzych. Jeszcze jako junior przeszedł do Górnika Wałbrzych. W trakcie sezonu 1988/1989 przeniósł się do Śląska Wrocław. W 1993 wyjechał do Niemiec, gdzie występował w Fortunie Kolonia, FC Gütersloh i Bayerze 04 Leverkusen. W 2001 wrócił do Polski i kontynuował karierę w Zagłębiu Lubin i w RKS Radomsko. W polskiej ekstraklasie rozegrał 136 spotkań. W 2003 roku zakończył karierę. W reprezentacji kraju zadebiutował w meczu przeciwko drużynie Egiptu 3 grudnia 1991 (0:4). W reprezentacji rozegrał w sumie 34 mecze [1]. Autograf pochodzi z wymiany.