255. Erwin Wilczek

Erwin Feliks Wilczek (ur. 20 listopada 1940 w Wirku, Ruda Śląska), piłkarz polski, reprezentant Polski, wielokrotny mistrz Polski, trener. Nadano mu przydomek boiskowy "Biba". Karierę rozpoczynał w klubie Wawel Wirek Ruda Śląska, w 1954 przeszedł do Zrywu Chorzów. W latach 1959-1973 bronił barw Górnika Zabrze; przez piętnaście sezonów wystąpił w 293 meczach ligowych, w innych oficjalnych rozgrywkach (Puchar Polski, europejskie puchary, Puchar Ligi) zaliczył dalsze 101 meczów. W spotkaniach polskiej ekstraklasy strzelił 96 bramek. Odniósł wraz z Górnikiem szereg sukcesów – 9 tytułów mistrza Polski (1959, 1961, 1963-1967, 1971, 1972), 6 Pucharów Polski (1965, 1968-1972), finał Pucharu Zdobywców Pucharów (1970). W latach 1961-1969 wystąpił w 16 oficjalnych meczach reprezentacji Polski, zdobywając w nich 2 bramki.  W 1973 przeszedł do US Valenciennes (do 1975) był m.in. najlepszym strzelcem II ligi francuskiej. Po zakończeniu kariery zawodniczej podjął pracę trenerską. Zajmował się zespołami młodzieżowymi Górnika, potem pracował w Valenciennes. Gaboński zespół AS Sogara Port Gentil doprowadził do finału Pucharu Mistrzów Afryki (1987). W 1986 przez krótki czas prowadził kadrę narodową Gabonu [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

254. Adam Matysek

Adam Matysek (ur. 19 lipca 1968 w Piekarach Śląskich) – bramkarz, reprezentant Polski, trener piłkarski. Karierę rozpoczynał w Zagłębiu Wałbrzych. Jeszcze jako junior przeszedł do Górnika Wałbrzych. W trakcie sezonu 1988/1989 przeniósł się do Śląska Wrocław. W 1993 wyjechał do Niemiec, gdzie występował w Fortunie Kolonia, FC Gütersloh i Bayerze 04 Leverkusen. W 2001 wrócił do Polski i kontynuował karierę w Zagłębiu Lubin i w RKS Radomsko. W polskiej ekstraklasie rozegrał 136 spotkań. W 2003 roku zakończył karierę. W reprezentacji kraju zadebiutował w meczu przeciwko drużynie Egiptu 3 grudnia 1991 (0:4). W reprezentacji rozegrał w sumie 34 mecze [1]. Autograf pochodzi z wymiany.  

253. Claudia Cardinale

Claudia Cardinale (ur. 15 kwietnia 1938 w Tunisie) – włoska aktorka filmowa. Obok Sophii Loren i Giny Lollobrigidy uważana za jedną z największych gwiazd kina włoskiego. Urodziła się w Tunezji w rodzinie włoskich imigrantów. W 1957 w konkursie piękności zdobyła tytuł „Najpiękniejszej Włoszki w Tunezji”. Niedługo potem wyjechała do Rzymu i podjęła naukę aktorstwa w Centro Sperimentale di Cinematografia. Jej filmowym debiutem była rola służącej w fiilmie Goha (1958). W tym samym roku odniosła pewien sukces międzynarodowy po filmie Sprawcy nieznani. W zasadzie nigdy nie zdradziła Europy dla zdobycia Ameryki. Jej niektóre hollywoodzkie filmy to: Różowa Pantera (The Pink Panther, 1963), Świat cyrku (Circus World, 1964), Blindfold (1965) i Piekło z bohaterami (The Hell with Heroes, 1968). W 1993 zasiadała w jury konkursu głównego na 46. MFF w Cannes. W 2002 na 52. MFF w Berlinie otrzymała Honorowego Złotego Niedźwiedzia za całokształt twórczości  [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

252. Andrew Tembo

Andrew Tembo (ur. 19 sierpnia 1971 w Lusace) – piłkarz zambijski grający na pozycji pomocnika. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 185 cm wzrostu, ważył 84 kg. Karierę piłkarską rozpoczął w klubie Zamsure Lusaka. W 1991 roku zadebiutował w jego barwach w zambijskiej Premier League. W 1994 roku został wypożyczony do Olympique Marsylia i rozegrał w nim 2 mecze w drugiej lidze francuskiej. W 1995 roku wrócił do Zamsure i występował w nim do 1997 roku. Latem 1997 roku został zawodnikiem duńskiego klubu Odense Boldklub, gdzie grał wraz z rodakiem Mwapem Mitim. W Odense grał do końca sezonu 2005/2006 i rozegrał w nim 248 meczów ligowych, w których strzelił 13 goli. W sezonie 1997/1998 spadł z Odense z Superligaen do 1. division, ale od sezonu 1999/2000 ponownie grał w ekstraklasie Danii. W sezonie 2001/2002 zdobył z Odense Puchar Danii. W sezonie 2006/2007 grał w Ølstykke FC. W sezonie 2007/2008 był zawodnikiem FC Hjørring, a w sezonie 2008/2009 - Boldklubben 1909. W 2009 roku zakończył karierę. W reprezentacji Zambii zadebiutował w 1995 roku. W 1996 roku zajął z Zambią 3. miejsce w Pucharze Narodów Afryki 1996. W 1998 roku rozegrał trzy mecze w Pucharze Narodów Afryki 1998. Z kolei w 2000 roku został powołany do kadry na Puchar Narodów Afryki 2000, wystąpił na nim trzykrotnie [1].  Autograf z wymiany. 

251. Zbigniew Płaszewski

Zbigniew Płaszewski (ur. 18 sierpnia 1951 w Krakowie) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy, reprezentant Polski. Całą piłkarską karierę spędził w krakowskich klubach. Najpierw grał w Hutniku (1964–1975), który wówczas grał w II lidze. W 1975 roku przeszedł do Wisły i grał tam do 1981 roku. W czasie gry w Wiśle rozegrał w Ekstraklasie 106 spotkań i strzelił 2 bramki. W 1978 roku wywalczył z Wisłą mistrzostwo Polski. W reprezentacji Polski zadebiutował 6 maja 1976 w spotkaniu z Grecją 0:1 w Atenach. W ciągu następnych 4 lat występował w reprezentacji sporadycznie (grał m.in. w meczach ze Szwecją w 1977, w zwycięskim meczu (2:0) z Holandią w eliminacjach Euro 1980 oraz RFN w 1980/ W reprezentacji rozegrał 5 meczów [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

250. Cédric Kanté

Cédric Kanté (ur. 6 lipca 1979 w Strasburgu) – piłkarz malijski grający na pozycji środkowego obrońcy. Jego rodzice pochodzą z Mali. Piłkarską karierę rozpoczął w tamtejszym klubie RC Strasbourg, jednak do 2000 roku grywał wyłącznie w amatorskich rezerwach tego klubu. W Ligue 1 zadebiutował  16 lutego 2000 w spotkaniu z AJ Auxerre. W 2001 roku wypożyczono go do drugoligowego FC Istres, gdzie miał pewne miejsce w wyjściowej jedenastce. W 2002 roku został wypożyczony do ASOA Valence. Tam, podobnie jak w Istres, spędził rok, ale już w sezonie 2003/2004 był podstawowym zawodnikiem Racingu. W 2005 roku osiągnął swój największy dotychczasowy sukces w karierze, którym było zdobycie Pucharu Ligi Francuskiej (2:1 w finale z SM Caen). W sezonie 2005/2006 zajął ze Strasbourgiem przedostatnie miejsce w lidze i jego klub spadł do Ligue 2. Latem 2006 Kanté za milion euro przeszedł do OGC Nice. W jego barwach zadebiutował 26 sierpnia w przegranym 1:4 domowym meczu z Olympique Lyon. W sezonie 2006/2007 pomógł zespołowi z Nicei w utrzymaniu w Ligue 1 - zespół zajął 16. miejsce. W czerwcu 2009 podpisał kontrakt z greckim Panathinaikosem Ateny. W reprezentacji Mali zadebiutował w 2001 roku. Brał udział m.in. w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2006, a w 2008 roku został powołany przez Jeana-François Jodara do kadry na Puchar Narodów Afryki 2008. W reprezentacji Mali 41 spotkań, strzelając w nich jedną bramkę [1]. Autograf z wymiany. 

249. Maciej Stolarczyk

Maciej Stolarczyk (ur. 15 stycznia 1972 w Słupsku) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy; były reprezentant Polski. Od czerwca 2018 roku trener Wisły Kraków. Dysponujący dobrymi warunkami fizycznymi (184 cm wzrostu i 84 kg wagi) zawodnik swoją karierę rozpoczynał w sezonie 1989/1990 w klubie Gryf Słupsk. W następnym roku przeniósł się do Pogoni Szczecin, gdzie spędził najdłuższy okres w swojej piłkarskiej karierze – 178 występów i 10 bramek. Grając w barwach Pogoni w ekstraklasie zadebiutował 8 sierpnia 1992 w meczu przeciwko Ruchowi Chorzów. Przed sezonem 1999/2000 przeniósł się do Widzewa Łódź. W 2002 zmienił barwy klubowe na Wisłę Kraków. Z klubem zdobył trzy mistrzostwa Polski. 24 czerwca 2007 podpisał kontrakt do czerwca 2009 z zespołem wicemistrza Polski, GKS-em Bełchatów. W reprezentacji Polski zadebiutował u Henryka Apostela 10 grudnia 1994 w Rijadzie w meczu towarzyskim z Arabią Saudyjską. W drużynie narodowej rozegrał 8 spotkań [1]. Autograf zdobyty poprzez wymianę. 

248. Tomasz Dziubiński

Tomasz Dziubiński (ur. 8 lipca 1968 w Radomiu) – polski piłkarz i trener piłkarski, występujący podczas kariery zawodniczej na pozycji napastnika. Wychowanek Broni Radom. Był najlepszym strzelcem pierwszej ligi polskiej w sezonie 1990/1991. Zdobył wtedy w barwach Wisły Kraków 21 goli. Za 600.000 dolarów przeszedł z Wisły do Club Brugge, z którym zdobył mistrzostwo Belgii oraz superpuchar Belgii. Potem grał w RWD Molenbeek, Le Mans Union Club 72 oraz Verbroedering Geel. Karierę zakończył w 1999 roku w klubie Mazowsze Grójec. W reprezentacji rozegrał dwa spotkania [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

247. Dimitar Berbatov

Dimityr  Berbatow (ur. 30 stycznia 1981 w Błagojewgradzie) – bułgarski piłkarz występujący na pozycji napastnika. Jest wychowankiem Pirinu Błagojewgrad, skąd szybko trafił do CSKA Sofia. Kiedy w wieku dziewiętnastu lat wyjeżdżał do Bayeru 04 Leverkusen, miał na swoim koncie Puchar i wicemistrzostwo kraju oraz dwadzieścia sześć strzelonych goli w meczach ligowych. W maju 2006 roku odszedł do Tottenhamu Hotspur. W sezonie 2006–2007 dotarł z zespołem prowadzonym przez Martina Jola do ćwierćfinału Pucharu UEFA oraz zajął piąte miejsce w Premier League. W 2008 przeszedł do Manchesteru United. W sezonie 2010/2011 został królem strzelców z 20 golami w lidze, ustanowił także rekord 5 goli strzelonych przez obcokrajowca w jednym meczu, w tym samym sezonie ustrzelił pierwszy od 1946 hat trick zawodnika Manchesteru przeciwko Liverpoolowi, w lidze angielskiej zdobył dotychczas 5 hat tricków. Grał też w Fulham, AS Monaco i PAOK Saloniki. W reprezentacji zadebiutował w listopadzie 1999 roku. Od kwietnia 2007 roku był kapitanem reprezentacji. 13 maja 2010 roku ogłosił decyzję o rezygnacji z występów w zespole narodowym. Swój reprezentacyjny bilans zamknął wynikiem 48 strzelonych goli w 78 meczach [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

246. Mariusz Jop

Mariusz Jop (ur. 3 sierpnia 1978 w Ostrowcu Świętokrzyskim) – polski piłkarz występujący na pozycji obrońcy i trener piłkarski związany z Wisłą Kraków, reprezentant Polski. Swoją karierę rozpoczynał w zespole KSZO Ostrowiec Świętokrzyski. W 1999 roku przeniósł się do Wisły Kraków. W 2001 roku został wypożyczony do Widzewa Łódź. Grając w Wiśle Kraków trzykrotnie został mistrzem Polski (2001, 2003, 2004) oraz dwukrotnie zdobył Puchar Polski (2002 oraz 2003). W reprezentacji Polski zadebiutował 30 kwietnia 2003 roku, w meczu z Belgią. Został powołany na Mistrzostwa Świata 2006. 28 maja 2008 roku został powołany na Mistrzostwa Europy w Austrii i Szwajcarii. W reprezentacji rozegrał 27 meczów [1]. Autograf pochodzi z wymiany.

245. Henryk Maculewicz

Henryk Maculewicz (ur. 24 kwietnia 1950 w Grudze) – polski piłkarz, boczny lub środkowy obrońca. Uczestnik mistrzostw świata w Argentynie (1978). W latach 1971-1979 był piłkarzem krakowskiej Wisły. W tym czasie rozegrał 193 mecze ligowe i strzelił 11 bramek. W 1978 zdobył tytuł mistrza Polski. W reprezentacji debiutował 31 października 1974 w meczu z Kanadą. Pierwszy raz w drużynie narodowej zagrał jeszcze u Kazimierza Górskiego, stałe miejsce wywalczył sobie jednak dopiero za kadencji Jacka Gmocha. Do 1978 rozegrał w kadrze 23 spotkania. Podczas MŚ 78 wystąpił we wszystkich (sześciu) meczach Polaków. Po zakończeniu kariery piłkarskiej próbował swych sił jako trener CSB Batevall Libreville. W reprezentacji rozegrał 23 mecze [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

244. Leszek Lipka

Leszek Lipka (ur. 4 czerwca 1958 w Krakowie) – polski piłkarz, pomocnik, reprezentant kraju. Po zakończeniu kariery zawodniczej trener piłkarski. Wychowanek krakowskiej Wisły, z którą zadebiutował w Ekstraklasie w 2. połowie lat 70. Występował w niej do 1990. Po zakończeniu piłkarskiej kariery rozpoczął pracę jako trener wielu małopolskich klubów piłkarskich. W reprezentacji zadebiutował 2 maja 1979 w wygranym 2-0 meczu z Holandią na Stadionie Śląskim w Chorzowie. Był podstawowym piłkarzem za kadencji Ryszarda Kuleszy, podczas której zdobył jedynego gola w reprezentacji w słynnym meczu na Malcie w grudniu 1980. W drużynie narodowej 21 meczów, strzelając jedną bramkę [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

243. Seweryn Gancarczyk

Seweryn Gancarczyk (ur. 22 listopada 1981 w Dębicy) – polski piłkarz występujący na pozycji lewego obrońcy. W 2006 roku zadebiutował w reprezentacji Polski i dostał powołanie na MŚ w Niemczech. Karierę rozpoczynał w klubie Podkarpacie Pustynia, w którym występował do 1999 roku. Następnie przeniósł się do Hetmana Zamość z którym grał na zapleczu ekstraklasy i przez następne dwa i pół roku rozegrał w 2 lidze 40 meczów w których zdobył jednego gola. W 2002 roku odszedł z Zamościa do ukraińskiego Arsenału Kijów. W sezonie 2009 przeniósł się do Lecha Poznań. W 2012 podpisał kontrakt z ŁKS Łódź. Parę miesięcy później podpisał umowę z Górnikiem Zabrze. Obecnie zawodnik Rozwoju Katowice. W reprezentacji rozegrał 7 meczów [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

242. Janusz Kupcewicz

Janusz Kupcewicz (ur. 9 grudnia 1955 w Gdańsku) – polski piłkarz grający na pozycji pomocnika. Karierę zaczynał w Warmii Olsztyn, skąd przeniósł się do Stomilu. W Ekstraklasie debiutował w zespole Arki Gdynia, występował w Lechu Poznań oraz AS Saint-Étienne. Po grze we Francji wyjechał do greckiej Larisy. Następnie wrócił na jakiś czas do Polski do drużyny Lechii Gdańsk, by potem znów wyjechać za granicę do Turcji, do Adanasporu. Tam zakończył karierę.  W reprezentacji zadebiutował w 1976. Na mistrzostwach świata w 1978 był rezerwowym; występował natomiast na mistrzostwach w Hiszpanii. W sumie w kadrze rozegrał 20 meczów i strzelił 5 bramek. Zdobył Puchar Polski z Arką Gdynia i mistrzostwo kraju z Lechem Poznań [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

241. Harald Schumacher

Harald Anton "Toni" Schumacher (ur. 6 marca 1954 w Düren), niemiecki piłkarz grający na pozycji bramkarza, i trener piłkarski. Z reprezentacją Niemiec, w której barwach rozegrał 76 meczów, zdobył mistrzostwo Europy w 1980 roku oraz wicemistrzostwo świata w 1982 i 1986 roku. Uważany jest za najlepszego obok Seppa Maiera i Olivera Kahna bramkarza w historii niemieckiej drużyny narodowej. Od 2001 roku szkoli swoich następców w Bayerze 04 Leverkusen. W meczu półfinałowym Mistrzostw Świata 1982 z Francją brutalnie sfaulował francuskiego obrońcę Patricka Battistona, który został odwieziony do szpitala. Mimo iż nie zobaczył za to zagranie nawet żółtej kartki, to został wygwizdany przez większość kibiców, będących wówczas na stadionie. Kilkanaście minut później obronił dwa rzuty karne i dzięki temu Niemcy zagrały w finale turnieju. Powiedział wówczas: Najlepiej gram wtedy, kiedy wszyscy dookoła mnie nienawidzą. W 1987 roku wydał książkę, w której ujawniał kulisy reprezentacji w czasie Mistrzostw Świata 1986. W 1996 roku był trenerem bramkarzy Borussii Dortmund. W ostatnim ligowym meczu, kiedy zespół miał już zapewnione mistrzostwo Niemiec, zmienił Wolfganga de Beera i stanął w bramce. Miał wówczas 42 lata i jest najstarszym zawodnikiem, który zdobył tytuł mistrza Bundesligi [1]. Autograf pochodzi z wymiany. 

240. Marianne Koch

Marianne Koch (ur. 19 sierpnia 1931) niemiecka aktorka lat 50. i 60. XX wieku, najbardziej znana z występów w westernach i filmach przygodowych z lat 60,  prezenterka telewizyjna, lekarz. W latach 1950-1971 pojawiła się w ponad 65 filmach. W thrillerze szpiegowskim z 1954 roku "Night People" wystąpiła u boku Gregory'ego Pecka. W 1964 roku zagrała w filmie "Fistful of Dollars" wraz z Clintem Eastwoodem. W Niemczech najprawdopodobniej najbardziej podobał jej się jej wieloletni udział w bardzo popularnym programie telewizyjnym "Was bin ich?" który trwał od 1950 do 1988 r. i osiągnął najwyższe oceny do 75%. W 1971 roku podjęła studia medyczne, które zerwała na początku lat pięćdziesiątych, by zostać aktorką. Uzyskała tytuł doktora w 1974 r. I praktykowała medycynę do 1997 r. jako specjalista w Monachium. W 1974 roku była jedną z pierwszych prezenterów niemieckiego talk-show (Three After Nine), za który otrzymała jedną z najbardziej prestiżowych nagród niemieckiej telewizji, Grimme-Preis [1].