sobota, 22 sierpnia 2020

344. Arkadiusz Kubik

 


Arkadiusz Kubik (ur. 31 maja 1972 w Krakowie) – piłkarz, reprezentant Polski, grający na pozycji obrońcy. Jego brat, Łukasz (ur. 1978) także jest piłkarzem.Wychowanek Cracovii, dwukrotnie zdobył mistrzostwo Polski juniorów. W reprezentacji narodowej rozegrał dwa mecze, debiutował 4 maja 1994 w wygranym meczu w Krakowie z reprezentacją Węgier (3:2). W sumie w kadrze rozegrał dwa spotkania [1]. 

wtorek, 18 sierpnia 2020

343. Marek Chojnacki

 

Marek Chojnacki (ur. 6 grudnia 1959 w Łodzi) – polski piłkarz, grający na pozycji obrońcy i trener piłkarski. Niemal całą karierę związany był z Łódzkim Klubem Sportowym. Występował ponadto w ÓFPF Ethnikós i Karkonoszach Jelenia Góra, gdzie w 1998 roku w wieku 39 lat zakończył karierę. Był rekordzistą pod względem liczby meczów rozegranych w polskiej ekstraklasie – zaliczył ich 452 (wszystkie w barwach ŁKS). Ten rekord został w 2014 roku poprawiony przez Łukasza Surmę. W 1978 roku Chojnacki zdobył z reprezentacją U-18 brązowy medal nieoficjalnych Mistrzostw Europy U-18. W następnym roku z reprezentacją U-20 zajął czwarte miejsce na młodzieżowych MŚ w Japonii. W 1981 roku zagrał 4 razy w reprezentacji Polski podczas tourneé w Japonii (występy te zostały mu zaliczone w 1997 wraz z aktualizacją listy oficjalnych meczów reprezentacji Polski przez PZPN). W grudniu 2007 roku zgodził się zostać trenerem ŁKS-u Łódź, i prowadził tę drużynę blisko przez rok. Pod koniec listopada 2008 roku został urlopowany, a jego miejsce na ławce trenerskiej zajął Grzegorz Wesołowski. W kwietniu 2009 objął stanowisko trenera Arki Gdynia. W 2011 roku Marek Chojnacki we współpracy z klubem sportowym Orzeł Łódź założył „Szkółkę Młodego Piłkarza” [1].

niedziela, 16 sierpnia 2020

342. Zbigniew Robakiewicz

 


Zbigniew Robakiewicz (ur. 24 listopada 1966 w Opocznie) – polski piłkarz grający na pozycji bramkarza, reprezentant Polski. Karierę rozpoczynał w wieku 18 lat w Łódzkim Klubie Sportowym. Przez 2,5 roku spędzonych w klubie rozegrał 28 spotkań w najwyższej klasie rozgrywek w Polsce. W przerwie zimowej sezonu 1986/1987 przeszedł do Legii Warszawa, gdzie rozwinęła się jego kariera. Przez 9 lat bronił bramki Legii, cztery razy zdobywając Puchar Polski oraz po dwa razy mistrzostwo Polski oraz Superpuchar Polski, występując łącznie w 153 spotkaniach. Wówczas zadebiutował w pierwszej reprezentacji Polski w meczu z Arabią Saudyjską, wygranym przez Polaków 1:0 (13 kwietnia 1994, Cannes, Francja). Przed sezonem 1995/1996 powrócił do ŁKS-u, grając we wszystkich 34 spotkaniach ligowych, opuszczając jedynie 20 minut ostatniego meczu ligowego. Sezon później przeniósł się do Grecji, do I-ligowego Iraklísu Saloniki. Wtedy zaczęły się jego problemy ze zdrowiem. W rundzie wiosennej sezonu 1997/1998 zagrał jedynie w 7 meczach w barwach warszawskiej Legii, by następnie przez pół roku nie grać w żadnym klubie. W rundzie wiosennej sezonu 1998/1999 grał w II-ligowej Ceramice Opoczno, a jesienią następnego sezonu w III-ligowym Okęciu Warszawa. Wiosną zagrał w 15 meczach w barwach Legii, a w sezonie 2000/2001 we wszystkich 30 spotkaniach. W rundzie jesiennej sezonu 2001/2002 wystąpił w 8 spotkaniach w barwach Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski. Przez następne dwa lata zagrał w 49 meczach w barwach Widzewa Łódź. W przerwie zimowej trafił do III-ligowego Tura Turek. Na początku sezonu 2005/2006 miał problemy ze zdrowiem i przeszedł szczegółowe badania serca. W przerwie zimowej zakończył karierę piłkarską. W reprezentacji rozegrał jedno spotkanie w 1994 r. [1]. 

sobota, 15 sierpnia 2020

341. Damian Gorawski


Damian Gorawski (ur. 4 stycznia 1979 w Rudzie Śląskiej) – polski piłkarz grający na pozycji napastnika lub pomocnika. Karierę piłkarską rozpoczął jako wychowanek Ruchu Chorzów. Z tego zespołu przeszedł do Wisły Kraków. Z drużyną Wisły Kraków dwa razy zdobył tytuł mistrzowski. Na początku 2005 roku podpisał 3-letni kontrakt z FK Moskwa. Zawodnikiem tego klubu był do końca 2007 roku. W 2008 roku przeszedł do Szynnika Jarosław. W styczniu 2009 roku przeszedł do Górnika Zabrze. W kadrze narodowej zadebiutował w meczu Polska – Włochy (3:1), który odbył się w Warszawie. Otrzymał powołanie do reprezentacji Polski na Mistrzostwa Świata w Niemczech w 2006 roku, jednak z powodów zdrowotnych w ostatniej chwili został wycofany, a na jego miejsce powołano środkowego obrońcę Lecha Poznań, Bartosza Bosackiego. W reprezentacji rozegrał 14 meczów, strzelając w nich jedną bramkę [1].