124. Dino Zoff

Cześć, dziś na blogu Dino Zoff. Autograf pochodzi z wymiany.

Dino Zoff - (ur. 28 lutego 1942 w Mariano del Friuli) – piłkarz włoski, reprezentant kraju, jeden z najlepszych bramkarzy w historii piłki nożnej. W swej długiej karierze odniósł wiele sukcesów: był 3-krotnym uczestnikiem mistrzostw świata (1974, 1978, 1982). 

W reprezentacji debiutował na Euro 1968, gdzie zdobył złoty medal. Rozegrał 112 spotkań w reprezentacji Włoch, grał m.in. w Juventusie (1972-83, 570 spotkań w Serie A), zdobył Puchar UEFA (z Juventusem, 1977), 6 razy sięgał po mistrzostwo kraju i 2 razy po Puchar Włoch. 

Dwukrotnie grał w finale Pucharu Europy Mistrzów Klubowych: w 1973 i 1983. Włoch od 1998, z którą zdobył wicemistrzostwo Europy (2000). Pomiędzy 20 września 1972 (3:1 z Jugosławią), a 15 czerwca 1974 (3:1 z Haiti) nie puścił bramki przez 1142 minuty z rzędu w meczach reprezentacji, ustanawiając światowy rekord. Wybrany przez IFFHS trzecim najlepszym bramkarzem XX wieku. 

Po skończeniu kariery jako zawodnik został trenerem m.in. Juventusu, z którym w sezonie 1989-1990 zdobył Puchar UEFA oraz Puchar Włoch, Lazio, olimpijskiej kadry Włoch i pierwszej drużyny [1].