310. Janusz Kowalik

Janusz Kowalik (ur. 26 marca 1944 w Nowym Sączu) – polski piłkarz grający na pozycji napastnika, trener piłkarski. Wicemistrz Europy U-18 z 1961. Był wychowankiem Cracovii, grał w niej w I i II lidze i w jej barwach występował w reprezentacji. W 1967 niespodziewanie wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie grał w NASL i w 1968 z dorobkiem 30 goli został królem strzelców rozgrywek (pierwszy polski król strzelców w lidze zagranicznej) oraz MVP tej ligi w barwach Chicago Mustangs. W 1969 trafił do Holandii i do 1975 grał w Sparcie Rotterdam, następnie w NEC Nijmegen, Chicago Stings i MVV Maastricht. Jesienią 1970 był autorem pierwszego polskiego hat-tricka w europejskich pucharach. Karierę zakończył w 1979. W reprezentacji zadebiutował 7 kwietnia 1965 w meczu z Belgią, ostatnie spotkanie rozegrał rok później. Łącznie w reprezentacji wystąpił w 6 meczach. Jako piłkarz juniorskiej drużyny Polski zdobył srebrny medal turnieju UEFA w Portugalii w 1961 (późniejsze mistrzostwa Europy). Janusz Kowalik po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. Prowadził m.in. belgijskie Patro Eisden (1979–1980) oraz KRC Genk (1982–1984), holenderskie SBV Vitesse (1985–1986) i Górnika Zabrze (1992) [1].